Makaron! Mój absolutny numer jeden w kuchni. Nigdy go u mnie nie brakuje – w różnych kształtach i kolorach wprost wysypuje się z szafek. Nie mam go dość. Pasuje do wszystkiego, stanowi bazę do tysięcy przeróżnych smakowych kombinacji, mięsnych i wegańskich, na słodko i na słono, w sałatkach, w zapiekankach… Czy jest ktoś, kto nie lubi makaronu? A skoro mowa o makaronie, to z czym jeść makaron latem? Z kurkami oczywiście!
Gdy zaczynam się wyliczać jak wielu rzeczy jeszcze w życiu nie spróbowałam, jaki ogrom smaków jest jeszcze przede mną, zastanawiam się czy starczy mi życia i odwagi, aby wszystkiego spróbować? Istotny problem tkwi w fakcie, że kulinarnie jestem raczej wstrzemięźliwa, ostrożna, potrzebuję wiele czasu, aby przekonać się do skosztowania pewnych rzeczy. Dopiero od kiedy zaczęłam sama sobie gotować, przeglądać kulinarne blogi i portale w Internecie, czasopisma, książki kucharskie, zaczęłam odczuwać potrzebę poszerzania swoich kulinarnych horyzontów.
W moim domu rodzinnym nigdy nie jadło się szpinaku. W zasadzie nie wiadomo czemu, ale kojarzył mi się zawsze raczej z nieapetyczną bebeluchą, koszmarem wszystkich dzieci. I nie pomagała wiedza, że taki on zdrowy, że tyle w nim witamin i soli mineralnych – ot, paskudna paćka. Koniec kropka.