Dzisiaj w zasadzie nie będzie o gotowaniu. Nie będzie wykwintnych składników, egzotycznych przypraw i modnych dodatków. Będzie prosto, skromnie i zwyczajnie, do bólu swojsko, a jednocześnie wyjątkowo, bo może niektórzy z Was poczują się znów jakby mieli kilka lat, pałaszując ryż z truskawkami.
Fasolka po bretońsku w pomidorowym sosie z dodatkiem aromatycznej kiełbasy to jeden z moich smaków dzieciństwa. Lubię to danie za jego zwyczajność, swojskość, proste składniki i wspaniały smak. I chociaż po trosze fasola po bretońsku kojarzy mi się z kuchnią biwakową – daniem ze słoika odgrzewanym w blaszanym rondelku na turystycznej kuchence – to ta domowa fasolka jest zupełnie inna, wyjątkowa. W razie potrzeby do zabrania pod namiot również się sprawdzi. 😉
Ryż w różnej postaci bardzo często gości na naszym stole. Zwykle jest dodatkiem do dania głównego; basmati towarzyszy aromatycznemu curry, jaśminowy doprawionemu sosem sojowym i imbirem łososiowi, a ten zwyczajny gęstej zupie pomidorowej. Czasem jednak ryż to nie tylko dodatek, a podstawa całego dania – jak we włoskim risotto. Kremowe i jednocześnie jędrne ziarenka ugotowane na aromatycznym winie i domowym bulionie z najróżniejszymi dodatkami to genialny sposób na ryż. Dziś zapraszam na delikatne risotto z pomidorami i grillowanym bakłażanem.
W mojej spiżarce zawsze znajdzie się przecier pomidorowy i makaron, a w zamrażalniku porcja mielonego mięsa. Z tych trzech bazowych składników, z dodatkiem odrobiny ziół i przypraw, można wyczarować potrawy, które nigdy mnie nie nudzą i zawsze zjem je ze smakiem. W dodatku do przyrządzenia takiego dania nie potrzeba wiele czasu. Makaron z klopsikami w sosie pomidorowym to jedna z moich ulubionych propozycji na leniwy, ale za to pyszny obiad.
Pancakes – grube, puszyste naleśniki totalnie zawładnęły moim podniebieniem i stały się stałym punktem moich ulubionych, leniwych do granic możliwości i rozpustnych niedzielnych śniadań. Pozwalam sobie wtedy zapomnieć o tonie kalorii, jakie się w nich kryją. Ze swobodą i wielkim apetytem pałaszuję stertę rozkosznie pysznych placuszków z przeróżnymi dodatkami, polane słodkim syropem klonowym lub miodem. Taki mały grzech od czasu do czasu nikomu jeszcze nie zaszkodził.
Kiedyś oberżyna oznaczała dla mnie jedynie jeden z moich ulubionych kolorów. Intensywny, ciemnofioletowy, intrygujący i elegancki. To jednak także jedno z określeń niezwykle urodziwego warzywa o tym samym kolorze – bakłażana. Piękny, przykuwający spojrzenie, nieco obcy w naszej rodzimej kuchni, a jednak bardzo godny uwagi bakłażan od czasu do czasu gra na moim talerzu główną rolę. W pełni na to zasługuje.